როგორ ქმნიან სოციალური მედიის მიკროინფლუენსერები ახალ ეკონომიკურ კლასს რეგიონებში?

ბოლო წლებში საქართველოში გაიზარდა მიკროინფლუენსერების რიცხვი – ეს ადამიანები სოციალურ მედიაში ქმნიან “კონტენტს” და აქვთ დაახლოებით 1,000-დან 25,000-მდე მიმდევარი. ხშირად ისინი ცხოვრობენ არა თბილისში, არამედ რეგიონებში – ბათუმში, გორში, თელავში, ზუგდიდში. თუმცა გავლენა, რასაც ისინი ქმნიან, სცდება გართობის ფარგლებს – ისინი უკვე ეკონომიკის ნაწილად იქცნენ.

TikTok და Instagram ყველაზე პოპულარული პლატფორმებია მიკროინფლუენსერებისთვის. მათი კონტენტი სხვადასხვაა: ზოგი აზიარებს კულინარიულ რჩევებს, ზოგი გვაჩვენებს სოფლის ცხოვრებას, ზოგიც – ადგილობრივ ტურისტულ ადგილებს. სწორედ ეს უბრალოება ქმნის ნდობას აუდიტორიაში. როცა მიკროინფლუენსერი რეკომენდაციას აძლევს რაიმე პროდუქტს ან ადგილობრივ კაფეს, ხშირად იზრდება ამ ობიექტის ხილვადობა და მოთხოვნა.

რეგიონებში, სადაც დასაქმების შესაძლებლობები შეზღუდულია, მიკროინფლუენსერობა ხდება დამატებითი შემოსავლის წყარო. ისინი იღებენ მცირე ჰონორარს ან პროდუქციას რეკლამის სანაცვლოდ, ქმნიან ადგილობრივ ბრენდებთან გრძელვადიან თანამშრომლობას და ზოგ შემთხვევაში აფართოებენ საკუთარი აუდიტორიით მცირე ბიზნესების ბაზარს. Favikon-ისა და Modash-ის მონაცემებით, საქართველოში უკვე რამდენიმე ათეული აქტიური TikTok და Instagram მიკროინფლუენსერი არსებობს, რომელთა აუდიტორია და კონტენტის ჩართულობა გამორჩეულად მაღალია რეგიონებში.

თუმცა ამ სფეროს ახლავს გამოწვევებიც. ჯერ არ არსებობს მკაფიო წესები, თუ როგორ უნდა მოხდეს ამგვარი შემოსავლის დეკლარირება. არც სამართლიანი ფასების სტანდარტია – ბევრი მიკროინფლუენსერი არ ფლობს ცოდნას, როგორ განსაზღვროს საკუთარი შრომის ღირებულება. სოციალური პლატფორმების ალგორითმების ხშირი ცვლილებები კი დამატებითი გაურკვევლობის წყაროა – დღეს პოსტი შეიძლება ათასობით ნახვამდე მივიდეს, ხვალ კი არავინ იხილოს.

სხვადასხვა ქვეყნები, მაგალითად ესტონეთი და სლოვენია, უკვე ქმნიან მიკროინფლუენსერების მხარდამჭერ პროგრამებს – კონტენტის ხარისხის გასაუმჯობესებლად ან მათი საქმიანობის რეგისტრაციისთვის. საქართველოში ეს სფერო ჯერ კიდევ არარეგულირებულია და დამოუკიდებლად ვითარდება.

თუმცა აშკარაა, რომ მიკროინფლუენსერები უკვე არა მხოლოდ გართობის, არამედ ეკონომიკური პროცესების პერიფერიაში მონაწილეობენ. მათ გავლენა აქვთ კონკრეტულ სეგმენტებზე — განსაკუთრებით ადგილობრივ პროდუქტზე, მცირე ბიზნესის ცნობადობაზე და რეგიონულ ტურიზმზე. თუმცა მათი როლი ჯერჯერობით შემოსავლის არასტაბილურობით და არაფორმალური საქმიანობის ხასიათით არის შეზღუდული. იმისთვის, რომ ისინი გახდნენ ორგანიზებული ეკონომიკური სუბიექტები და არა მხოლოდ პლატფორმაზე დამოკიდებული ინდივიდები, საჭირო იქნება სტრუქტურების, განათლებისა და ბაზრის სტანდარტების განვითარება. მანამდე კი მათი გავლენა უფრო ჩანს როგორც ლოკალური შესაძლებლობა, ვიდრე სისტემური ეკონომიკური ბერკეტი.