ვინ აფინანსებს ქართულ თინეიჯერულ სტრიმერებს?

ბოლო წლები საქართველოში განსაკუთრებული იყო თინეიჯერული “კონტენტქრეიტორების” ზრდის თვალსაზრისით. YouTube, TikTok და Instagram არ არის მხოლოდ გართობის პლატფორმები – ეს გახდა შემოსავლის წყაროც ახალგაზრდებისთვის, მათ შორის სკოლის მოსწავლეებისთვის. თუმცა საკითხი, თუ ვინ აფინანსებს ამ კონტენტს და როგორ რეალურად მონეტიზდება მათი შრომა, ხშირად ბურუსით მოცულია.

საქართველოში უკვე არსებობს რამდენიმე შემთხვევა, როცა მოზარდმა სტრიმერმა ან ვიდეოკონტენტის ავტორმა შექმნა ფართო აუდიტორია და დაიწყო სხვადასხვა ტიპის შემოსავლის მიღება. მაგალითად, YouTube არხებზე ბავშვებისა და თინეიჯერების კონტენტს ქმნიან არა მხოლოდ პროფესიონალი ვიდეოსტუდიები, არამედ თავად ახალგაზრდებიც – ოჯახურ გარემოში, მინიმალური ტექნიკით. არხები, რომლებიც ასახავენ სკოლის ცხოვრებას, იუმორისტულ სცენებს ან “challenge”-ებს, ხშირად ათეულობით ათასი გამომწერით სარგებლობენ. ზოგიერთი მათგანი YouTube-ის პარტნიორულ პროგრამაში გაწევრიანებით იღებს პირდაპირ სარეკლამო შემოსავალს.

TikTok-ზე უფრო ხშირია მოკლე ფორმის კონტენტი, სადაც მოზარდები ავლენენ ცეკვას, სკეტჩებს, ტრენდულ სიგნალებს და მემების გადამუშავებას. ასეთ ვიდეოებზე დაფუძნებული ჩართულობა, თუმცა ბევრად მაღალია, მაინც რთულია პირდაპირი მონეტიზაციის მხრივ — TikTok-ის ოფიციალური Creator Fund საქართველოში ჯერ არ არის აქტიური. ამიტომ შემოსავლის ძირითადი წყარო ხდება პროდუქტების რეკლამა, სპონსორირებული ვიდეოები და barter ტიპის თანამშრომლობები.

არსებობს რამდენიმე მექანიზმი, რომლითაც თინეიჯერები საქართველოში იღებენ შემოსავალს:

1. YouTube-ის სარეკლამო სისტემიდან – მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ არხი აკმაყოფილებს მინიმალურ მოთხოვნებს (1,000 გამომწერი და 4,000 საათი ყურება წელიწადში).
2. პირდაპირი სპონსორობა ან „შეთავაზება“ ადგილობრივი ბრენდებისგან – მცირე ბიზნესები ხშირად აძლევენ კონტენტქრეიტორებს პროდუქტს ან მცირე ჰონორარს.
3. სტრიმინგისას მიღებული დონაციები – სხვადასხვა პლატფორმებზე ხშირად მაყურებელი გზავნის პირდაპირ შემოწირულობას.
4. პარტნიორული გაყიდვები და კოდების გაზიარება – ზოგჯერ თინეიჯერები აწარმოებენ რეკლამას კონკრეტულ ონლაინ მაღაზიებზე და იღებენ საკომისიოს.

ამ პროცესის ეკონომიკური მასშტაბი ჯერ კიდევ არ არის ფართოდ შესწავლილი. თუმცა ერთი ფაქტი ცხადია – თინეიჯერული ციფრული შემოქმედება საქართველოში გადადის ჰობის ზღვარს მიღმა და იქცევა ფულად აქტივობად, ზოგჯერ კი – ოჯახური მხარდაჭერის ნაწილად. მშობლები ხშირად მონაწილეობენ ვიდეოს გადაღებაში, მონტაჟში ან ტექნიკური აღჭურვილობის შეძენაში, რაც მიანიშნებს, რომ კონტენტქრეიტორობა უკვე აღიქმება როგორც სერიოზული ინვესტიცია მომავლისთვის.

მიუხედავად ამისა, არსებობს სერიოზული ბარიერები. ჯერ კიდევ არ არსებობს სამართლებრივი ჩარჩო, რომელიც დაიცავს არასრულწლოვანი კონტენტქრეიტორების ინტერესებს – იქნება ეს კონტრაქტების გაფორმება სპონსორებთან თუ შემოსავლის დაბეგვრის საკითხები. პლატფორმებზე რეგისტრაციის ასაკობრივი ზღვარიც ხშირად ირღვევა, რაც ზრდის რისკს არასათანადო გარემოსა და შინაარსთან შეხების.

ასევე აღსანიშნავია, რომ საქართველოში არ არსებობს ორგანიზებული პროგრამები, რომლებიც ასწავლიან მოზარდებს კონტენტქრეიტორობის ეთიკას, ფინანსურ მხარეს ან ინტელექტუალური საკუთრების დაცვას. ამის ფონზე მათი კარიერა ხშირად არის დამოკიდებული ექსპერიმენტებზე, მეგობრების დახმარებაზე ან იმაზე, თუ როგორ იქცევა ერთ კონკრეტული ვიდეო ვირუსულად.

შედეგად, მიუხედავად იმისა, რომ დაფინანსების წყაროები არსებობს, ქართული თინეიჯერული სტრიმინგი და ვიდეოკონტენტი ჯერ კიდევ ვითარდება ინტუიციურად და არა სისტემურად.