სილიკონის ველზე პატრიოტიზმის ნაკლებობაა

სილიკონის ველზე, ტექნოლოგიური ინდუსტრიის მაღალ ეშელონებში, გაჩნდა მოულოდნელი მოწოდება – აღორძინდეს პატრიოტიზმი. თუმცა, ეს მოთხოვნა როგორც პროგრესისტებისთვის, ასევე კონსერვატორებისთვის არაკომფორტულია: პროგრესისტებისთვის ის ნიშნავს ეროვნული უსაფრთხოების საკითხების სერიოზულ მიღებას, კონსერვატორებისთვის კი – კოლაბორაციის მიღებას საჯარო და კერძო სექტორებს შორის, რაც უპირისპირდება ინდივიდუალურ საბაზრო ორიენტაციას.

ალექსანდერ კარპი, კომპანია Palantir-ის აღმასრულებელი დირექტორი, თავის წიგნში „ტექნოლოგიური რესპუბლიკა: მძიმე ძალა, რბილი რწმენა და დასავლეთის მომავალი“, აღნიშნავს, რომ სილიკონის ველის ეთოსის ცვლილება უკავშირდება ეროვნული ამბიციის დაკარგვას. ის თვლის, რომ მეორე მსოფლიო ომის დროინდელმა სამეცნიერო პროგრესმა, რომელმაც წარმოშვა ატომური ბომბი და ინტერნეტი, დღეს გადაინაცვლა მომხმარებლური პროდუქტების ზედაპირულ განახლებაზე, რაც სამხედრო და ეროვნული თავდაცვის საკითხების უგულებელყოფას იწვევს.

ტექნოლოგიური ინდუსტრიის როლი ეროვნული უსაფრთხოების დაცვაში

20-ე საუკუნის მეცნიერებისა და მთავრობის თანამშრომლობა მნიშვნელოვან ძალას წარმოადგენდა, რომელიც ომის შედეგად გაძლიერდა. თუმცა, დღეს გეოპოლიტიკური დაძაბულობა მოითხოვს დასავლური ღირებულებების გაძლიერებას და არა მათი გაუფასურებას.

კარპი პირდაპირ აკრიტიკებს სილიკონის ველის დეველოპერებსა და ინჟინრებს, რომლებიც ერიდებიან ეროვნული თავდაცვის პროექტებში ჩართვას, რადგან ეს მათი სოციალური წრისთვის შეიძლება არაპოპულარული იყოს. მისი თქმით, „თუ გინდა მეგობრების მიერ მოწონებული დარჩე, არ იმუშავო აშშ–ის სამხედროებთან“ – ასეთი დამოკიდებულება ტექნოლოგიურ საზოგადოებაში სულ უფრო მძიმდება.

ამავდროულად, ხელოვნური ინტელექტის განვითარებას აშშ–ის თავდაცვის დეპარტამენტი საკმაოდ დაბალ პრიორიტეტად განიხილავს – 2024 წლის ბიუჯეტში პენტაგონის ხარჯვის მხოლოდ 0.1% მიეძღვნა AI-ის განვითარებას.

პატრიოტიზმის ნაკლებობა და მისი გავლენა საზოგადოებაზე

კარპი აღნიშნავს, რომ დღევანდელი ამერიკული საზოგადოება ზედაპირულ კულტურულ ღირებულებებს ეფუძნება, რომლებიც ძირითადად კონცენტრირებულია გართობაზე, ცნობილ ადამიანებზე, სპორტზე და მოდაზე, და ნაკლებ ყურადღებას აქცევს ეროვნული გადარჩენის საკითხებს.

ასევე, ის ხაზგასმით აღნიშნავს, რომ დღეს უნივერსიტეტებში სტუდენტები ისტორიის, კულტურული მემკვიდრეობისა და ეროვნული ღირებულებების მიმართ არც თუ ისე დიდ ინტერესს ავლენენ. ის ამ ტენდენციას უკავშირებს ალან ბლუმის 1987 წლის წიგნში „ამერიკული გონის დახურვა“ აღწერილ კულტურულ დაღმასვლას, რომლის მიხედვითაც ახალგაზრდები დღეს საკუთარი ქვეყნის მნიშვნელობის მიმართ ან ინდიფერენტულები არიან, ან კი ირონიულად განწყობილნი.

კარპი აქვე აფრთხილებს, რომ ამგვარი კულტურული ნიჰილიზმი შეიძლება გადაზარდოს საზოგადოებრივი შეკავშირების შესუსტებაში, რაც საბოლოოდ შეამცირებს ეროვნულ თავდაცვით უნარებს და დასავლური ღირებულებების მდგრადობას.

საბოლოო დასკვნა – ტექნოლოგიებისა და ეროვნული ინტერესების გაერთიანება

კარპი ამტკიცებს, რომ ტექნოლოგიებს შეუძლიათ გახდნენ ეროვნული უსაფრთხოების გარანტორები, მაგრამ ამისთვის საჭიროა ინჟინრებისა და პროგრამისტების გააქტიურება თავდაცვის სექტორში. მისი თქმით, „თუ AI-ის განვითარებას დავუთმობთ მხოლოდ სოციალურ ქსელების ალგორითმების გაუმჯობესებას, ჩვენი კულტურა და კაპიტალი არასწორად იქნება მიმართული.“

შესაბამისად, კარპი მოუწოდებს სილიკონის ველის ლიდერებს, აღიარონ თავიანთი პასუხისმგებლობა და ჩაერთონ ეროვნული უსაფრთხოების საკითხებში, რათა დასავლეთმა შეძლოს ტექნოლოგიური კონკურენცია და საკუთარი უსაფრთხოების დაცვა.

ამაზე კი პასუხი ჯერ კიდევ გაურკვეველია – იმოქმედებს თუ არა სილიკონის ველი მხოლოდ ბაზრის კანონებით, თუ გააცნობიერებს თავის როლს ეროვნული სტრატეგიის ფორმირებაში?

მომზადებულია – „ვაშინტონ პოსტის“ მასალების მიხედვით