ანალიტიკა

საქართველოდან გაძევებული უცხო ქვეყნის მოქალაქეები

2024 წელს საქართველოდან უცხო ქვეყნის 363 მოქალაქის გაძევება მნიშვნელოვანი ცვლილებაა, რაც 91%-ით მეტია 2023 წლის მაჩვენებელთან შედარებით. შინაგან საქმეთა

საქართველოდან გაძევებული უცხო ქვეყნის მოქალაქეები

2024 წელს საქართველოდან უცხო ქვეყნის 363 მოქალაქის გაძევება მნიშვნელოვანი ცვლილებაა, რაც 91%-ით მეტია 2023 წლის მაჩვენებელთან შედარებით. შინაგან საქმეთა სამინისტროს ოფიციალური სტატისტიკის თანახმად, გასულ წელს საქართველოდან 190 უცხოელი გააძევეს, რაც იმას ნიშნავს, რომ გაძევებულთა რაოდენობა თითქმის გაორმაგდა.

ამ მონაცემების ანალიზი აჩვენებს, რომ ყველაზე დიდი წილი აზერბაიჯანის მოქალაქეებზე მოდის, მათი რაოდენობა 71- შეადგენს. ამასთან, ირანის (54) და ინდოეთის (33) მოქალაქეები ასევე იმ ქვეყნების სიაში არიან, საიდანაც 2024 წელს ყველაზე მეტი ადამიანი გააძევეს. საინტერესოა, რომ თურქეთისა (31) და ნიგერიის (31) მოქალაქეებიც მნიშვნელოვან წილს შეადგენენ გაძევებულთა შორის.

აღსანიშნავია, რომ რუსეთის 20 მოქალაქეც იძულებული გახდა დაეტოვებინა საქართველო, რაც გვიჩვენებს, რომ მიუხედავად საქართველოს რთული პოლიტიკური ურთიერთობებისა რუსეთთან, მაინც არ არის ის ქვეყანა, საიდანაც ყველაზე მეტი მოქალაქე გააძევეს. შედარებისთვის, 2023 წელს საქართველოდან 13 რუსეთის მოქალაქე გააძევეს, რაც იმას ნიშნავს, რომ წელს ეს მაჩვენებელი 54%-ით გაიზარდა.

გაძევებულთა რაოდენობის ასეთი ზრდა შეიძლება სხვადასხვა ფაქტორით აიხსნას, მათ შორის, მიგრაციის მკაცრი კონტროლით, სამართალდარღვევების ზრდით ან სახელმწიფოს უსაფრთხოების პოლიტიკის გამკაცრებით. ასევე, შესაძლოა, საქართველომ უფრო ეფექტურად დაიწყო არალეგალური მიგრაციის წინააღმდეგ ბრძოლა, რაც გამოიხატება იმაში, რომ 2024 წელს გაძევებულთა რაოდენობა მკვეთრად გაიზარდა.

შედარებისთვის, 2023 წელს, საქართველოდან გაძევებულთა სიაში ასევე ლიდერობდნენ აზერბაიჯანის (41), ირანის (32) და ინდოეთის (27) მოქალაქეები, თუმცა მათი რაოდენობა 2024 წლის მაჩვენებლებთან შედარებით გაცილებით ნაკლები იყო.

ამ ცვლილებების გათვალისწინებით, აშკარაა, რომ საქართველოს იმიგრაციის პოლიტიკა უფრო მკაცრი გახდა. ქვეყნის ხელისუფლებისთვის ერთერთი მთავარი პრიორიტეტი შესაძლოა საზღვრების კონტროლი და უსაფრთხოების გაძლიერება იყოს, რაც თავის მხრივ, ზრდის ქვეყნის შიგნით არსებული მიგრანტების რეგულირების აუცილებლობას. მომდევნო წლებში ეს ტენდენცია შეიძლება კიდევ უფრო შეიცვალოს, რაც დამოკიდებული იქნება როგორც შიდა უსაფრთხოების საკითხებზე, ისე გლობალურ მიგრაციულ პროცესებზე.