საფინანსო სექტორის ხელფასების ბუმი

2025 წლის პირველი კვარტლის მონაცემები საქართველოს შრომით ბაზარზე მნიშვნელოვან ტენდენციებს ავლენს: საშუალო თვიურმა ნომინალურმა ხელფასმა 2 170 ლარს მიაღწია, რაც წინა წლის ანალოგიურ პერიოდთან შედარებით 11.7%-ით მეტია. განსაკუთრებით შთამბეჭდავია ზრდის ტემპი საფინანსო და სადაზღვევო სფეროში, სადაც საშუალო ხელფასი უკვე 5 515 ლარია — წლიურად 22%-იანი მატებით, ეს სექტორი აბსოლუტური ლიდერია როგორც მთელ ეკონომიკაში, ასევე ცალკეულ რეგიონებში.

ინფორმაციისა და კომუნიკაციის სექტორში საშუალო ხელფასი 4 163 ლარია, მშენებლობაში — 2 909 ლარი, პროფესიულ, სამეცნიერო და ტექნიკურ სფეროებში კი ხელფასმა 3 403 ლარს მიაღწია. ამ მაჩვენებლებმა არა მხოლოდ ტოპ–სექტორების დინამიკა გამოკვეთა, არამედ დასაქმებულთა სოციალური ფენების განსხვავებაც მკვეთრად წარმოაჩინა.

განსაკუთრებული აქცენტი კვლავ დედაქალაქზე მოდის — თბილისში ხელფასების დონე მნიშვნელოვნად აღემატება ქვეყნის სხვა რეგიონებს, რაც სამუშაო ძალის ურბანული მიგრაციის, განათლების ხელმისაწვდომობისა და ბიზნეს–აქტივობის კონცენტრაციის შედეგია. რეგიონებს შორის შრომითი ანაზღაურების ასეთი დიფერენცირება კვლავ რჩება სოციალურ გამოწვევად.

სქესობრივი უთანასწორობაც აშკარაა: ქალების საშუალო ხელფასი 1 744 ლარია, კაცების — 2 601 ლარი. მიუხედავად იმისა, რომ ხელფასების ზრდის ტემპი ქალებში ოდნავ აღემატება კაცებისას (13.3% vs 11.0%), ყველა სფეროში კაცების ანაზღაურება მაინც მეტია, რაც სისტემურ პრობლემად რჩება და მუდმივ პოლიტიკურ ყურადღებას საჭიროებს.

ბიზნესსექტორში საშუალო თვიური ხელფასი 2 170 ლარს უახლოვდება, სადაც კვლავ ლიდერობენ ინფორმაციისა და კომუნიკაციის (4 255 ლარი) და პროფესიული, სამეცნიერო და ტექნიკური საქმიანობები (3 403 ლარი). ეს სფეროები ითხოვენ მაღალი კვალიფიკაციის მქონე კადრებს, რაც ანაზღაურების მატების ძირითად ფაქტორად რჩება.

არასამეწარმეო და საფინანსო სექტორებში საშუალო თვიური ხელფასი 2 171 ლარია, ხოლო განსაკუთრებულად მაღალი ანაზღაურება ისევ საფინანსო და სადაზღვევო საქმიანობებში გვხვდება.

2025 წლის პირველი კვარტლის სურათი ნათლად აჩვენებს, რომ ქართული შრომითი ბაზარი აგრძელებს თანდათანობით ზრდას, თუმცა ამ პროცესს თან სდევს სოციალური, გენდერული და რეგიონული უთანასწორობის გამოწვევები. ქვეყნის ეკონომიკის მდგრადი განვითარებისთვის აუცილებელია არა მხოლოდ ხელფასების საერთო მატების უზრუნველყოფა, არამედ ეკონომიკური და სოციალური ბალანსის დაცვა, რათა ხელფასების ზრდა უფრო ფართო საზოგადოებრივ კეთილდღეობაში გადაითარგმნო