სად ღირს ბინა ყველაზე ძვირი თბილისში?

2025 წლის ივნისის მდგომარეობით, თბილისის უძრავი ქონების ბაზარი მკაფიოდ გამოყოფს ყველაზე პრესტიჟულ და ხელმისაწვდომ უბნებს — ბინების ფასების მონაცემები იმაზე მეტყველებს, რომ დედაქალაქში უძრავი ქონების ბაზარი კვლავაც სოციალური და ეკონომიკური სეგმენტაციის მაჩვენებელია. „თიბისი კაპიტალის“ უახლესი კვლევის მიხედვით, ვაკე უკონკურენტოდ ინარჩუნებს ყველაზე ძვირადღირებული უბნის სტატუსს: კვადრატული მეტრის საშუალო ფასი აქ 2 178 დოლარს აღწევს, რაც ამ უბანს ელიტარულ საცხოვრებელ ზონად აქცევს და უცხოელი თუ ადგილობრივი მყიდველებისთვის ერთ–ერთ მთავარ მისაღებ ლოკაციად ჩამოყალიბებს.

თბილისის სხვა ცენტრალური და მჭიდროდ დასახლებული უბნები ფასების თვალსაზრისით მნიშვნელოვან განსხვავებებს აჩვენებენ. საბურთალოზე ბინის ერთი კვადრატული მეტრის ფასი საშუალოდ 1 382 დოლარია, კრწანისში — 1 329 დოლარი, დიდუბეში — 1 303 დოლარი, ჩუღურეთში კი — 1 267 დოლარი. შედარებით ხელმისაწვდომია ბინები ისანში (1 186 დოლარი), დიდ დიღომში (1 135 დოლარი), გლდანში (1 134 დოლარი) და ნაძალადევში (1 111 დოლარი). ყველაზე დაბალი ფასები სამგორის რაიონში ფიქსირდება — აქ ბინის ერთ კვადრატულ მეტრზე მხოლოდ 1 000 დოლარს იხდიან მყიდველები, რაც საგრძნობლად უფრო ხელმისაწვდომს ხდის ამ უბანს ახალგაზრდა ოჯახებისთვის, სტუდენტებისთვის და იმ მომხმარებლებისთვის, ვინც დაბალბიუჯეტიან საცხოვრებელს ეძებს.

აღსანიშნავია, რომ ამ მონაცემებში მთაწმინდა არ მოხვდა, რადგან კვლევის ავტორებმა უბნის შესახებ საკმარისი ინფორმაცია ვერ შეაგროვეს, თუმცა ისტორიულად ეს უბანი ვაკესა და საბურთალოსთან ერთად ხშირად მაღალი ფასების ზონაში ექცევა.

ფასების ასეთი დიფერენცირება ნათლად ასახავს ქალაქის ურბანულ და სოციალურ ლანდშაფტს: ვაკე და საბურთალო მაღალი სტანდარტის ინფრასტრუქტურით, სკვერებითა და კულტურული აქტივობებით გამოირჩევიან, ხოლო გლდანი, ნაძალადევი და სამგორი, მიუხედავად უფრო მოკრძალებული ინფრასტრუქტურისა, იზიდავენ იმ სეგმენტს, ვისაც ქალაქში ცხოვრების დაწყება შედარებით დაბალ ფასად სურს. ბაზარზე არსებული ტენდენციები კიდევ ერთხელ ადასტურებს, რომ თბილისის უძრავი ქონების ბაზარი ურბანული პოლიტიკის, ინფრასტრუქტურული განვითარების და სოციალური ცვლილებების მთავარ ანარეკლად რჩება, სადაც ფასების დიფერენცირება არამხოლოდ ეკონომიკურ რეალობას, არამედ ცხოვრების სტილსა და ურბანულ პრიორიტეტებსაც განსაზღვრავს.