გენდერული სახელფასო სხვაობა საქართველოში – სად არის მდგომარეობა ყველაზე მძიმე?

საქართველოში ქალებისა და მამაკაცების ხელფასებს შორის სხვაობა კვლავ საგრძნობია. სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის 2024 წლის IV კვარტლის მონაცემებით, საშუალო თვიური ხელფასი ქალებისთვის 1,779 ლარს შეადგენს, ხოლო მამაკაცებისთვის – 2,654 ლარს. ეს ნიშნავს, რომ ქალების საშუალო ანაზღაურება მამაკაცებისაზე საშუალოდ 33%-ით ნაკლებია.

სექტორების მიხედვით მონაცემების დეტალური განხილვა აჩვენებს, რომ განსაკუთრებით დიდი სხვაობა ფიქსირდება საფინანსო და სადაზღვევო სექტორში, სადაც მამაკაცების საშუალო ხელფასი 4,703 ლარს აღწევს, ქალების ანაზღაურება კი ამ მაჩვენებელზე 42%-ით ნაკლებია. ეს განსხვავება პირდაპირ აჩვენებს, რომ მაღალანაზღაურებადი და მმართველობითი პოზიციები ამ სფეროში მამაკაცების მიერ დომინირებულია.

„ინფორმაციისა და კომუნიკაციის“ სფეროში მამაკაცების ანაზღაურება 4,640 ლარია, ხოლო ქალები 43%-ით ნაკლებს იღებენ. ასეთი სხვაობა ტექნოლოგიურ სექტორში არსებული გენდერული უთანასწორობის კიდევ ერთი მკაფიო გამოვლინებაა. ამ სფეროში, სადაც ტექნიკური უნარები და მაღალი ანაზღაურება ხშირად მამაკაცებთან ასოცირდება, ქალების მცირე წარმომადგენლობა განსაკუთრებით თვალშისაცემია.

დამამუშავებელი მრეწველობის სექტორში მამაკაცების ანაზღაურება საშუალოდ 2,595 ლარია, ამავე დროს ქალები ამ თანხაზე 41%-ით ნაკლებს იღებენ. ასეთი სხვაობა ნათლად აჩვენებს, რომ მრეწველობაში ქალებისთვის მაღალანაზღაურებადი პოზიციების ხელმისაწვდომობა კვლავ შეზღუდულია.

„მშენებლობაში“ მამაკაცების საშუალო ანაზღაურება 3,521 ლარს აღწევს, ქალების ანაზღაურება კი ამაზე 30%-ით ნაკლებია. ეს სფერო ტრადიციულად მამაკაცურ საქმიანობად ითვლება, რაც უშუალოდ აისახება ქალების როგორც რაოდენობაზე, ისე მათ ანაზღაურებაზე.

ჯანდაცვის სფეროშიც, სადაც მამაკაცების ხელფასი 2,450 ლარია, ქალები ამ თანხაზე 34%-ით ნაკლებს იღებენ. ეს ნიშნავს, რომ ქალების მაღალი დასაქმების მიუხედავად, ხელმძღვანელ თანამდებობებზე ძირითადად მაინც მამაკაცები არიან.

ამავდროულად, განათლების სექტორში, სადაც მამაკაცების საშუალო ხელფასი 1,444 ლარია, ქალების ხელფასი ამ მაჩვენებელზე მხოლოდ 3%-ით ჩამორჩება. მიუხედავად ამ მცირე სხვაობისა, ორივე სქესისთვის ანაზღაურება დაბალია, რაც განათლების სფეროს ზოგად გამოწვევებზე მიუთითებს.

ამდენად, საქართველოში სახელფასო უთანასწორობა კვლავ მნიშვნელოვან გამოწვევად რჩება, რომლის დაძლევისთვის აუცილებელია მიზანმიმართული პოლიტიკა, მიმართული როგორც დასაქმების თანასწორი პირობების შექმნისკენ, ასევე კულტურული ბარიერების მოხსნისკენ.Top of Form