რატომ ხარჯავენ საქართველოში უფრო მეტს რესტორნებსა და კაფეებში და ვისთვის არის ეს ხელმისაწვდომი?
2025 წლის მაისში, მომხმარებელთა ქცევაში მკვეთრად გამოიკვეთა ტენდენცია — საქართველოში გაიზარდა ბარათით გადახდები კვების ობიექტებში, განსაკუთრებით რესტორნებსა და კაფეებში.

2025 წლის მაისში, მომხმარებელთა ქცევაში მკვეთრად გამოიკვეთა ტენდენცია — საქართველოში გაიზარდა ბარათით გადახდები კვების ობიექტებში, განსაკუთრებით რესტორნებსა და კაფეებში. TBC Capital-ის Consumer Spending Tracker–ის მიხედვით, ამ კატეგორიაში ბარათით გადახდებმა წინა წლის მაისთან შედარებით 21%-იანი ზრდა აჩვენა, რაც მომსახურების სექტორის ერთ–ერთი ყველაზე ძლიერი მაჩვენებელია.
თუმცა ამ ზრდის მიღმა დგას კითხვა — ვის შეუძლია ასეთი ხარჯვა და ასახავს თუ არა ეს რეალობა მოსახლეობის ფართო მასშტაბზე?
საქსტატის მიხედვით, 2024 წელს საშუალო ხელფასმა რეალურ გამოხატულებაში 12%-ით მოიმატა. თუმცა რეგიონული განსხვავებები კვლავ თვალსაჩინოა: თბილისში საშუალო ხელფასი დაახლოებით 2,000 ლარს აღემატება, მაშინ როცა რეგიონებში ის 1,000 ლარს ან ნაკლებს შეადგენს. იმავდროულად, კვების კატეგორიაში ინფლაცია მაისში 8.1% იყო. ეს ნიშნავს, რომ რეალური ხელმისაწვდომობა კაფე–რესტორნებზე მხოლოდ მოსახლეობის გარკვეული ფენებისთვის იზრდება.
ეროვნული ბანკის მონაცემებით, სამომხმარებლო სესხების მოცულობა 2025 წლის პირველ კვარტალში 11%-ით გაიზარდა. შესაძლოა, ნაწილი მომხმარებლებისა რესტორნებში ვიზიტს აფინანსებს სესხით ან განვადებით, რაც ქმნის კითხვას ზრდის მდგრადობაზე.
გარდა ამისა, რესტორნებზე ხარჯვის ზრდა ეხმიანება გლობალურ ქცევით ცვლილებებსაც. პანდემიის შემდეგ მრავალ ქვეყანაში დაფიქსირდა, რომ ადამიანები მეტად ხარჯავენ გამოცდილებაზე და სოციალიზაციაზე. საქართველოში ეს ტენდენცია განსაკუთრებით თვალსაჩინოა ურბანულ სივრცეებში — TBC Capital-ის მონაცემებით, ზრდა განსაკუთრებით მაღალია თბილისში და ბათუმში.
ტექნოლოგიური ცვლილებებიც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს. Wolt-ისა და Glovo-ს მსგავსმა პლატფორმებმა, QR-გადახდებმა და სწრაფმა ბარათით გადახდამ უფრო მოქნილი გახადა კვების მომსახურების მოხმარება და გაზარდა ტრანზაქციების ხილვადობა.
მიუხედავად ამისა, მთლიანად ქვეყანაზე გადაჭიმული ეკონომიკური რეალობა გვიჩვენებს, რომ რესტორნებში ხარჯვის ზრდა არ არის მთლიანი კეთილდღეობის ანარეკლი. გარკვეული სეგმენტისთვის გარეთ ჭამა ყოველდღიური კომფორტია, სხვებისთვის კი მხოლოდ პერიოდული “გათამამება“.